 |
คำปันเกย |
วันที่ |
30 พฤษภาคม 2009 |
เวลา |
23:10:16 |
|
|
IP |
222.123.85.63 |
| |
|
|
|
| ความคิดเห็นที่
1 |
 |
คำปันเกย |
 |
30 พฤษภาคม 2009
23:11:50 |
|
|
|
IP :
222.123.85.63 |
|
อันนี้ มะแฮะ |
|
| ความคิดเห็นที่
2 |
| |
คำปันเกย |
| |
30 พฤษภาคม 2009
23:16:36 |
|
|
|
IP :
222.123.85.63 |
|
อันนี้ ม่ะมื่น ไจ่ก่อ |
|
| ความคิดเห็นที่
3 |
| |
คำปันเกย |
| |
30 พฤษภาคม 2009
23:17:40 |
|
|
|
IP :
222.123.85.63 |
|
อันนี้ บ่แน่ใจ๋ ว่าไจ่ ม่ะขามป้อมก่อ |
|
| ความคิดเห็นที่
4 |
| |
คำปันเกย |
| |
30 พฤษภาคม 2009
23:20:36 |
|
|
|
IP :
222.123.85.63 |
|
อันนนี้ก็บ่แน่ใจ๋ ว่าไจ่ ม่ะก๊อ ก่อ |
|
| ความคิดเห็นที่
5 |
| |
คำปันเกย |
| |
30 พฤษภาคม 2009
23:21:56 |
|
|
|
IP :
222.123.85.63 |
|
|
อันนี้น่าจะไจ่ ม่ะนะ คนไทยเปิ้นฮ้องสมอ |
|
| ความคิดเห็นที่
6 |
| |
คำปันเกย |
| |
30 พฤษภาคม 2009
23:22:44 |
|
|
|
IP :
222.123.85.63 |
|
ฮูป |
|
| ความคิดเห็นที่
7 |
| |
คำปันเกย |
| |
30 พฤษภาคม 2009
23:24:00 |
|
|
|
IP :
222.123.85.63 |
|
ไผฮู้ผ่อง อันนี้อะหยั๋ง? |
|
| ความคิดเห็นที่
8 |
| |
คำปันเกย |
| |
30 พฤษภาคม 2009
23:25:37 |
|
|
|
IP :
222.123.85.63 |
|
อันนี้ อะหยั๋ง? . |
|
| ความคิดเห็นที่
9 |
| |
คำปันเกย |
| |
30 พฤษภาคม 2009
23:26:24 |
|
|
|
IP :
222.123.85.63 |
|
อันนี้ อะหยั๋ง? |
|
| ความคิดเห็นที่
10 |
| |
คำปันเกย |
| |
30 พฤษภาคม 2009
23:27:13 |
|
|
|
IP :
222.123.85.63 |
|
อันนี้ อะหยั๋ง? |
|
| ความคิดเห็นที่
11 |
| |
คำปันเกย |
| |
30 พฤษภาคม 2009
23:28:18 |
|
|
|
IP :
222.123.85.63 |
|
อันนี้ อะหยั๋ง? |
|
| ความคิดเห็นที่
12 |
| |
คำปันเกย |
| |
30 พฤษภาคม 2009
23:29:10 |
|
|
|
IP :
222.123.85.63 |
|
อันนี้ อะหยั๋ง? |
|
| ความคิดเห็นที่
13 |
| |
คำปันเกย |
| |
30 พฤษภาคม 2009
23:30:10 |
|
|
|
IP :
222.123.85.63 |
|
อันนี้ อะหยั๋ง? |
|
| ความคิดเห็นที่
14 |
| |
คำปันเกย |
| |
30 พฤษภาคม 2009
23:31:07 |
|
|
|
IP :
222.123.85.63 |
|
อันนี้ อะหยั๋ง? |
|
| ความคิดเห็นที่
15 |
| |
เจียงคำเจ้า |
| |
31 พฤษภาคม 2009
00:42:58 |
|
|
|
IP :
222.123.213.98 |
|
ข้าเจ้าคนเมืองแต้ๆ เจ้า ...ฮู้จัก
ฮูป1 มะเกว๋น
คห.1 มะแฮะ
คห.2 มะมื่น
คห.3 มะขามป้อม
คห.11 มะเหม้า (บ่แน่ใจ๋)
คห.13 มะห้า (บ่แน่ใจ๋)
|
|
| ความคิดเห็นที่
16 |
| |
เท่าที่รู้นะ |
| |
31 พฤษภาคม 2009
07:47:38 |
|
|
|
IP :
118.172.67.229 |
|
|
ตอบ คห 13 คนภาคกลาง เรียก ลูกหว้านะ แต่อันอื่นไม่รู้อ่ะ ใครรู้ช่วยบอกที เพื่อเป็นประโยชน์ต่อผู้พบเห็น ต่อไป |
|
| ความคิดเห็นที่
17 |
| |
เสี่ยวเอ้อ |
| |
31 พฤษภาคม 2009
10:24:12 |
|
|
|
IP :
202.176.131.242 |
|
13 นี่ บ่าเกี๋ยงบะใจ้กา ผมผ่อเป๋นบะเกี๋ยงหนา กาว่าต๋าคนเฒ่า
14 นี่ผ่อใบมันอย่าง บะต้อง แม่นละก้า บะต้อง
11 อินทผาลัม แม่นก่อ |
|
| ความคิดเห็นที่
18 |
| |
เจียงฮาย |
| |
31 พฤษภาคม 2009
10:25:14 |
|
|
|
IP :
117.47.219.197 |
|
มะแฮะ กิ๋นได้ก่อ ครับ
กลั๋วเป๋น มะแฮะฮ้าว.....อิอิ |
|
| ความคิดเห็นที่
19 |
| |
บ่าวเคิ้น |
| |
31 พฤษภาคม 2009
12:50:25 |
|
|
|
IP :
117.47.120.44 |
|
คห 4. มะเคาะ เอามาลู้ใส่น้ำปู๋ ลำขนาดเนาะ กำมะเก่าเขาว่า "มะเคาะขี้ไกล มะไฟขี้ไกล้ "
คห 10. น่าจะมะเหม้า
มะเกี่ยงกับมะห้า น่าจะเป็นอันเดียวกั๋นแต่อู้บ่เหมือนกั๋น |
|
| ความคิดเห็นที่
20 |
| |
ผ่านมา(ประจำ) |
| |
31 พฤษภาคม 2009
16:55:48 |
|
|
|
IP :
222.123.131.232 |
|
** บ่าแกวน 1 บ่าแฮะ 2 บ่ามื่น 3 บ่าขามป้อม 4 บ่าโชค 6 ป่าขามป้อม 7 ? 8 บ่าห้า
9 ? 10 บ่าเม้า 11 ? 12 บ่าเกียง 13? 14 บ่าต้อง บ่าตึ๋น
จำได้แค่นี้ครับ *** แต่ผมข้องใจมากกับอันที 11 คับ บ้านผมยังพอมีให้เห็นครับ รสชาติหวานๆ แต่ไม่รู้จักคับ |
|
| ความคิดเห็นที่
21 |
| |
กอย่า |
| |
31 พฤษภาคม 2009
17:39:31 |
|
|
|
IP :
222.123.132.142 |
|
11 นี้น่าจะเป๋นอินทผลัมแน่ๆละเจ้า
แต่ 7 นี้อะหยังหา บ่คุ้นต๋าเลย
แต่ตี้แน่ๆ ข้างๆนั้นบ่าแต๋งลายแน่ๆเลยล่ะเจ้า ^^ |
|
| ความคิดเห็นที่
22 |
| |
กอย่า |
| |
31 พฤษภาคม 2009
17:55:06 |
|
|
|
IP :
222.123.132.142 |
|
อันนี้ก่อบ่าเขืออาหยังบ่าฮู้เน้อเจ้า
มันออกแซมมาในกระถางดอกตี้บ้าน ย่าก็เลยย้ายมาลงดิน
แล้วหน่วยมันก็ใหญ่ขนาด เต้าบ่าป้าวน้ำหอมเลยอะเจ้า
ใส่แก๋งเผ็ดนี้แก่นเดียวก็ปอละ ถ้ากิ๋นกับลาบนี้คนเดียวถ้าจะบ่เสี้ยง |
|
| ความคิดเห็นที่
23 |
| |
กอย่า |
| |
31 พฤษภาคม 2009
17:58:37 |
|
|
|
IP :
222.123.132.142 |
|
ฮุปบนถ้าจะยังบ่ใหญ่เต็มตี้ แต่ฮูปนี้ย่าหล้นไปถ่ายมาตะกี๊ ถ้าจะใหญ่ตึ้กละ คนเฒ่าเปิ้นบอกเอาไว้แป๋งเจื่อ มันเป็นบ่าเขืออะหยังหา???
ย่าเกยจิมผ่อละ เนื้อมันบ่กรอบนาเจ้า มันนุ่มๆ และก็หวานขนาดเน้อ
คนเฒ่าเขี้ยวบ่ดีกิ๋นได้สบายเลยเจ้า |
|
| ความคิดเห็นที่
24 |
| |
bm5996 |
| |
31 พฤษภาคม 2009
21:43:33 |
|
|
|
IP :
222.123.71.27 |
|
|
คุณกอย่า...ผมไค่ได้เจื้อบ่าเขือนี้ขนาด... |
|
| ความคิดเห็นที่
25 |
| |
เจียงฮาย |
| |
01 มิถุนายน 2009
10:23:59 |
|
|
|
IP :
117.47.224.169 |
|
บ่าเขือ หยั๋ง มันใหญ่แต้ ว่า บ่ เกยหัน ครับ
ขายเจื้อ สงสัยจะรวย ละ ครับ |
|
| ความคิดเห็นที่
26 |
| |
ลมหลวง |
| |
01 มิถุนายน 2009
14:21:51 |
|
|
|
IP :
118.172.77.110 |
|
คห.9 บ่ามา.....ต้นมีหนามเวลาสุกสีจะเป๋นสีเหลืองหวาน แต่เม็ดในใหญ่ สมัยเป๋นละอ่อนจะตัดโค่นต้นลงมากิ๋น
คห.10 บ่าตันขอ แก่นน้อยกว่าบ่าตันธรรมดาและหนามจะงอคล้ายๆ ขอ
คห.11 บ่านมงัว ต้นเป๋นเครือ เป๋นไม้เลื้อยเดี๋ยวนี้หาผ่อยากละครับ |
|
| ความคิดเห็นที่
27 |
| |
ห |
| |
01 มิถุนายน 2009
20:42:18 |
|
ww@ww.com |
|
IP :
114.128.211.113 |
|
|
| ความคิดเห็นที่
28 |
| |
อ๊อฟ |
| |
01 มิถุนายน 2009
23:50:02 |
|
|
|
IP :
117.47.47.154 |
|
ฮู้จักหลายอันเลยเจ้า
เกยกิ๋นโตย...
ผลไม้เมือง 555+ |
|
| ความคิดเห็นที่
29 |
| |
ไค่ |
| |
03 มิถุนายน 2009
07:36:23 |
|
|
|
IP :
78.23.214.210 |
|
สมัยนี้ท่าจะเขียมเนาะผลไม้ปิ้นเมืองนะ ละอ่อนบ่าเดียวท่าจะบ่ก่อยใด้กิ๋น เอาลงก่อดี จะใด้มีคนฮู้จัก สนับสนุนเน้อถ้าเวบมาสเตอร์เปิ้นจะเอาไปอัดใส้ข้อมูลเวบ เพื่อคนอื่นใด้เปิดอ่านกั็นเนาะ ผลไม้ท้องถิ่นปิ้นบ้านเฮาตี่นับวันๆจะจ่างหายไปแต่วๆ
มะเก๋วน(ควาย) ลําหน๋านี่....หวานๆๆๆ
|
|
| ความคิดเห็นที่
30 |
| |
ไค่ |
| |
03 มิถุนายน 2009
07:42:05 |
|
|
|
IP :
78.23.214.210 |
|
ทางเหนือเรียก บะเกว๋น ภาษากลางเราเรียก ตะขบไทย เป็นไม้พื้นถิ่นของบ้านเรา
Word INFO : "ตะขบไทย ชื่ออื่น ๆ : มะเกว๋นควาย (พายัพ), กือคุ (มลายู), ครบ (ตานี) ชื่อสามัญ : - ชื่อวิทยาศาสตร์ : Flacourtia cataphracta Roxb. ... |
|
| ความคิดเห็นที่
31 |
| |
ไค่ |
| |
03 มิถุนายน 2009
07:46:58 |
|
|
|
IP :
78.23.214.210 |
|
ถั่วมะแฮะ
จาก PalungjitRescueDisaster
ข้ามไปที่: นำทาง, ค้นหา
ฝักถั่วมะแฮะ
ฝักถั่วมะแฮะ
ต้นถั่วมะแฮะ
ต้นถั่วมะแฮะ
ดอกถั่วมะแฮะ
ดอกถั่วมะแฮะ
1. ชื่อ ถั่วมะแฮะ
2. ชื่ออื่น ถั่วแฮ มะแฮะ ถั่วแระ ถั่วแม่ตาย ถั่วแรด มะแฮะต้น ถั่วแฮ่
3. ชื่อวิทยาศาสตร์ Cajanus cajan (L.) Millsp.
4. วงศ์ LEGUMINOSAE
5. ชื่อสามัญ Angola Pea , Congo Pea
6. แหล่งที่พบ พบทุกภาคของประเทศไทย
7. ประเภทไม้ ไม้พุ่ม
8. ลักษณะทางพฤกษศาสตร์
ต้น ไม้พุ่มลำต้นตั้งตรง สูง 3-5 เมตร ลำต้นแก่มีสีม่วงแดงมักแตกเป็นรองสีน้ำตาล
ใบ ใบประกอบ มีใบย่อย 3 ใบ เรียงสลับเป็นใบย่อยรูปขอบขนาน แกมใบหอก ผิวใบทั้งสองด้านมีขน กว้าง 1-3.5 ซม. ยาว 1.5-10 ซม.
ดอก ดอกช่อออกที่ซอกใบ รูปดอกถั่ว กลีบดอกสีเหลืองมีขอบสีน้ำตาลแดง
ผล ผลเป็นฝักแบนยาว เมล็ดเหมือนถั่วเหลือง
9. ส่วนที่ใช้บริโภค ฝักอ่อน
10. การขยายพันธุ์ เมล็ด
11. สภาพแวดล้อมที่เหมาะสม เจริญเติบโตได้ทุกสภาพแวดล้อม
12. ฤดูกาลที่ใช้ประโยชน์ ตลอดปี
13. คุณค่าทางอาหาร ในส่วนที่รับประทานได้ 100 กรัม ประกอบด้วย |
|
| ความคิดเห็นที่
32 |
| |
ไค่ |
| |
03 มิถุนายน 2009
07:50:35 |
|
|
|
IP :
78.23.214.210 |
|
กะบก
Irvingia malayana
Oliv. ex A.W.Benn. IXONANTHACEAE
ชื่ออื่น
กระบก กะบก กะบ๊ก (นครราชสีมา) จะบก ตระบก(ภาคกลาง) กะหก(ลาว นครราชสีมา) จะบก ตะบก หมักลื่นมะลื่น(สุโขทัย นครราชสีมา) จำเมาะ จ่ำเบ๊าะ(เขมร) ซะอัง(ชอง-ตราด) บก หมากบก(ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ขอนแก่น) มื่น(ภาคเหนือ) มะมื่น(พายัพ) มักบก หมักลื่น(สุโขทัย) หลักกาย(ส่วย สุรินทร์)
ชื่อพ้อง
Irvingia oliveri Pierre
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์
ต้น ไม้ต้นขนาดกลางถึงขนาดใหญ่ ผลัดใบ สูง 10-30 ม. ลำต้นเปลาตรง เมื่อมีอายุมากโคนต้นมักเป็นพูพอน เรือน ยอดเป็นพุ่มแน่น ทึบ กลม หรือกลมรี กิ่งอ่อนจะมีรอยแผลใบขวั้นรอบตรงข้อ เปลือกต้นสีเทาอ่อนแกมน้ำตาล ค่อนข้างเรียบ บางทีแตกเป็นสะเก็ด กระพี้สีขาวอมเหลืองอ่อน แก่นสีเทาอมน้ำตาล และมีสารจำพวกทรายอยู่มาก เรือนยอดเป็นพุ่มกลมหรือกลมรี แน่นทึบ สีเขียวเข้ม เนื้อไม้มีชัน
ใบ เดี่ยว ติดเรียงสลับ ทรงใบรีแกมรูปขอบขนาน(elliptical -oblong)จนถึงใบรูปหอก(lanceolate) กว้าง 2 9 ซม. ยาว 8 20 ซม. เนื้อใบหนา เกลี้ยงทั้งสองด้าน โคนใบมนแล้วสอบเรียวไปทางปลาย ปลายใบแหลมทู่ ขอบใบเรียบ เส้นแขนง ใบมี 8 14 คู่ มักมีเส้นแขนงใบปลอมแซมระหว่างกลางเส้นใบย่อยแบบขั้นบันได จะเห็นชัดทางด้านท้องใบ ใบแห้งจะเห็นเส้นร่างแหชัดทั้งสองด้าน หูใบม้วนหุ้มยอด เรียวแหลม โค้งเล็กน้อยเป็นรูปฝักดาบ ยาว 3 ซม.
ดอก ดอกช่อ(inflorescence flower)แบบแยกแขนง(panicle) มีขนาดเล็ก สีขาวปนเขียวอ่อน มีขนนุ่มประปราย ออกรวมกันเป็นช่อโตๆตามง่ามใบและตามปลายกิ่ง ยาว 5- 15 ซม. กลีบฐานดอกและกลีบดอกมีอย่างละ 5 กลีบ กลีบดอกจะยาวประมาณ 3 เท่าของกลีบฐานดอกและปลายกลีบจะหักกลับมาสู่ก้านดอก เกสรตัวผู้มี 10 อัน
ผล ผลเดี่ยว(simple fruit) ประเภทผลสด(fleshy fruit) แบบdrupe ผลทรงกลมรีหรือป้อม แบนเล็กน้อยคล้ายมะม่วงขนาดเล็ก ผลแก่สีเหลือง มีเนื้อเละๆหุ้มเมล็ดพอควร แต่ละผลมีเมล็ดเดียว ขนาดใหญ่และแข็ง
เมล็ด ขนาดใหญ่และแข็งเหมือนไม้ ภายในเมล็ดมีเนื้อสีขาว มีน้ำมัน รสมัน
ส่วนที่ใช้เป็นอาหาร
ผล เมล็ด
การปรุงประกอบอาหาร
ผลสุก
เนื้อหุ้มเมล็ด มีรสหวาน (คั่วให้สุกก่อนบริโภค)
เนื้อในเมล็ด มีรสมัน (คั่วให้สุกก่อนบริโภค) |
|
| ความคิดเห็นที่
33 |
| |
ไค่ |
| |
03 มิถุนายน 2009
07:59:47 |
|
|
|
IP :
78.23.214.210 |
|
มะขามป้อม
ชื่อวิทย์ศาสตร์ Phyllanthus emblica Linn.
ชื่อวงศ์ EUPHORBIACEAE
ชื่อสามัญ Emblic Myrabolan, Malacca Tree, Indian Gooseberry,
Amala Plant, Amalak Tree
ชื่ออื่น กำทวด มั่งลู่ สันยาส่า,กันโตด (เขมร-จันทบุรี),
กำทวด (ราชบุรี),มั่งลู่ สันยาส่า (กะเหรี่ยง-แม่ฮ่องสอน)
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์ มะขามป้อมเป็นไม้ยืนต้น ส่วนอ่อนๆ
มักมีขน ใบเดี่ยวติดกับใบแขนงกิ่งแบบสลับและดูคล้ายกับ
เป็นใบประกอบแบบขนนก ใบรูปเรียวยาวที่มีขอบใบ
ค่อนข้างขนาน บางครั้งพบมีเนื้อใบสองข้างไม่เท่ากันโคน
ใบมนมีติ่งแหลม เล็กน้อย ขนาดใบกว้าง 1-5 มม. ยาว 4-15 มม.
ดอกสีเหลืองอมเขียวขนาดเล็ก มีทั้งดอกตัวผู้และดอกตัวเมีย
ออกตามมุม ก้านใบ ดอกตัวผู้มักออกเป็นช่อ ดอกตัวเมียอยู่เดี่ยว
ผลกลมขนาด 1-2 ซม. สีเหลืองอมเขียวมักมี 6 พู
ส่วนที่ใช้เป็นยา ผลโตเต็มที่สด
รสและสรรพคุณยาไทย มะขามป้อมเป็นผลไม้ที่มีหลายรสคือ
เปรี้ยว หวาน ฝาด ขม ซึ่งความหลากหลายของรสนี้ในทาง
ยาไทยถือว่าสามารถรักษาโรคได้หลายโรค โดยเฉพาะรสฝาด
ขม เปรี้ยว เป็นจุดเด่นของสมุนไพรชนิดนี้ หมอแผนโบราณหรือ
ชาวบ้านจึงใช้มะขามป้อมแก้หวัด
ต้มอาบแก้ไข้ เข้ายาเย็น ระบาย บำรุงเนื้อหนังให้
บริบูรณ์ กัดเสมหะในคอ ทำให้เสียงเพราะ แกม้งสังให้บริบูรณ์
แก้พรรดึด แก้พยาธิ แก้ไข้เจือลม แก้ไอ แก้เสมหะ ทำให้ชุ่มคอ
ลดไข้ ข้บปัสสาวะ ระบายท้อง บำรุงหัวใจ ฟอกโลหิต แก้ลม
แก้ล้ก ปิดล้กเปิด มี วิตามินซี มากกว่าน้ำส้มคั้น ๒๐ เท่า
เป็นยาฝาดสมาน แก้โรค ดีซ๋าน และช่วยย่อยอาหาร
หมักได้ แอลกอฮอล์ รับประทานแก้อาหารไม่ย่อย แก้ไอ สมานแผล
ต้มดื่มแก้ไข้ แก้พิษไข้ พิษโลหิต ทำให้เส้นยืด
แก้มะเร็งกรามช้าง เป็นยาเย็น ฟอก โลหิต ทำให้อาเจียน
สารที่พบ ในเนื้อผลมะขามป้อมมีกรดแอสคอบิกหรือวิตามินซีสูง
ถึง 1-2% ทำให้กรดชนิดในมะขามป้อม 1 ผล สูงเท่ากับทีพบในส้ม 2 ผล
สรรพคุณและการนำไปใช้เป็นยาสมุนไพรสำหรับงานสาธารณสุขมูลฐาน
แก้ไอ ขับเสมหะ โดยใช้เนื้อผลสด ครั้งละ 2-5 ผล โขลกพอแหลก
แทรกเกลือเล็กน้อย อมหรือเคี้ยว วันละ 3-4 ครั้ง การที่
เนื้อมะขามป้อม แก้ไอ ขับเสมหะได้ เพราะในเนื้อมีกรดอินทรีย์
และมีสารช่วยกระตุ้นให้น้ำลายออก ช่วยละลาย เสมหะ
ข้อมูลทางเภสัชวิทยา
1. ฤทธิ์ยับยั้งอาการไอ
มีการนำสารสกัดจากมะขามป้อมมาทดสอบฤทธิ์ยับยั้งการ
ไอในแมว พบว่าสารสกัดจากมะขามป้อมสามารถยับยั้ง
การไอได้ในลักษณะ Dose dependent ซึ่งฤทธิ์ในการยับยั้ง
การไอนี้มีประสิทธิภาพน้อยกว่าการใช้ Codeine แต่มากกว่า การใช้ Dropropizine
2. ฤทธิ์ในการกำจัด nitric oxide
มีการทดลองเพื่อทดสอบฤทธิ์ในการเป็น nitric oxide (NO) scavenger
ของมะขามป้อมโดยการนำมะขามป้อมแห้ง มาสกัดด้วย methanol
จากนั้นนำมาสกัดแยกให้เป็น fraction ของ hexane, ethyl acetate
และน้ำ พบว่า fraction ของ ethyl acetate มีฤทธิ์เป็น
strong NO scavenging activity เมื่อเปรียบเทียบกับ hexane และน้ำ
3. ฤทธิ์ในการเป็น Antioxidant
มีการศึกษาฤทธิ์ในการเป็น Antioxidant ของมะขามป้อม
โดยการนำสารสกัดด้วย butanol ของมะขามป้อมให้หนูที่ถูก
เหนี่ยวนำให้เกิดแผลในกระเพาะอาหารในขนาด 100 mg/kg
ของน้ำหนักตัว เป็นเวลา 10 วัน พบว่าสารสกัดทำให้มี gastric mucus
และ hexosamine เพิ่มขึ้นเมื่อเทียบกับกลุ่มควบคุม
4. ฤทธิ์ในการต้านการอักเสบ
สารสกัดด้วย Methanol, tetrahydrofuran และ 1,4-dioxane
จากใบของมะขามป้อม ในความเข้มข้น 50 micrograms/ml
ยับยั้งการสร้าง leukotriene B4 จาก human PMNs ที่ถูกเหนี่ยวนำ ได้ 90%
และยับยั้งการ degranulation เมื่อถูกเหนี่ยวนำด้วย
N-formyl-L-methionyl-L-leucyl-L-phenylalanine (FMLP)
ได้ 25-35% และสาร สกัดด้วย Diethyl ether
ในความเข้มข้น 50 micrograms/ml ยับยั้งการหลั่ง leukotriene B4
ที่ถูกเหนี่ยวนำด้วย calcium ionophore A23187 จาก human PMNs
ได้ 40% ยับยั้งการสร้าง thromboxane B2 จาก platelets ขณะเกิดการแข็งตัว
ของเลือดได้ 40% และยับยั้งการเกาะกลุ่มกัน
ของเกล็ดเลือดเมื่อถูกเหนี่ยวนำด้วย adrenaline ได้ 36%
5. ฤทธิ์ในการปกป้องเซลล์ตับ
สารสกัดมะขามป้อมในขนาด 75 mg/kg สามารถลดการ
เพิ่มขึ้นของ AST, ALT, IL-1 ของหนูที่ได้รับการเหนี่ยวนำใน
การเกิด hepatic injury ด้วย ethanol ได้อย่างมีนัย
สำคัญเมื่อเทียบกับกลุ่มที่ไม่ได้รับสารสกัด
วิธีใช้
๑. แก้เบาบ่อย ใช้รากมะขามป้อม หนัก ๔ บาท ฝางเสน
หนัก ๔ บาท ต้มรับประทานก่อนอาหาร ๓ เวลา แก้เบาบ่อย เบากะปริบกระปอย
๒. คนที่มีปัญหาโลหิตจาง ให้กินผงมะขามป้อม ๑ ช้อนชา
กับน้ำผึ้งในปริมาณเท่ากัน กินวันละ ๒ ครั้ง หลังอาหาร เช้า-เย็น
๓. คนที่มีเลือดออกง่าย ให้ดื่มน้ำคั้นจากมะขามป้อม
๒ ช้อนชา ผสมน้ำผึ้ง ๑ ช้อนชา หลังอาหาร ๓ เวลา
๔. คนที่มีอาการดีซ่าน ให้ดื่มน้ำคั้นจากมะขามป้อมสด
ผสมน้ำ คั้นจากองุ่น(ถ้าเป็นองุ่นลูกสีดำจะดีกว่า) ให้ดื่มต่างน้ำ
๕. คนที่มีอาการไอแห้งร่วมกับริมฝีปากแห้ง และรู้สึกร้อน
ในอก ให้ใช้ผงมะขามป้อม ๒ ช้อนชา ต้มกับนมสดครึ่งแก้ว
( ๑๐๐ ซีซี) และเนยจืดอุ่นให้ร้อน ๑ ช้อนชา ก่อนอาหาร เช้า-เย็น
๖. คนที่มีอาการร้อนใน มีแผลในปาก ให้ใช้ยาต้มจากมะขามป้อม
และชะเอมเทศ โดยใช้ตัวยาทั้งสองอย่างละครึ่ง ต้มกับน้ำ ๑๖ แก้ว
ต้มให้เหลือ ๘ แก้ว ใช้น้ำยานี้บ้วยปากบ่อยๆ
๗. กินแก้เบาหวานให้ใช้มะขามป้อมสด ๓ ส่วน
ขมิ้นชัน ๑ ส่วน บดให้แหลก กินครั้งละ ๒ ช้อนชา
วันละ ๓ ครั้ง หลังอาหาร ( คนไข้ ต้องควบคุมเรื่องอาหารด้วย) |
|
| ความคิดเห็นที่
34 |
| |
ไค่ |
| |
03 มิถุนายน 2009
08:01:34 |
|
|
|
IP :
78.23.214.210 |
|
บ่าขามป้อมเฮาแก่นน้อยเนาะ ต่างเมืองนอกแก่นบ่าเล๊กบ่าเล้น  |
|
| ความคิดเห็นที่
35 |
| |
ไค่ |
| |
03 มิถุนายน 2009
08:16:22 |
|
|
|
IP :
78.23.214.210 |
|
โนยนี้บ่่าฮู้ว่าต่างบ้านเฮามีก่อกะว่าเปิ้นกิ๋นกั๋นก่อ ละฮ้องว่าจะได เอาลงหื้อผ่อละกั็นเนาะ
หมากเม่า
คุณค่าทางโภชนาการ
ต้นเม่า หรือ มะเม่า หรือ หมากเม่า มีชื่อวิทยาศาสตร์ คือ Antidesma thwaitesianum เม่า, มะเม่า, หมากเม่า
เป็นต้นไม้ในสายพันธุ์เบอร์รี่ ซึ่งมีอยู่ในป่าตามธรรมชาติในเขตพื้นที่ต่างๆในประเทศไทย โดยจะมีความแตกต่างที่สังเกตได้ คือ
ขนาดของผล โดยเม่าจะมีมากในพื้นที่ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ในหลายจังหวัดแต่จะมีมากและเป็นพันธุ์ที่มีขนาดผลใหญ่กว่าปกติ
ซึ่งเรียกกันในท้องถิ่นว่า เม่าหลวง ผลไม้ในสายพันธุ์นี้ได้รับความนิยมในต่างประเทศและประเทศไทยในการนำมาแปรรูปเป็นน้ำผลไม้เข้มข้น
โดย นิยมดื่มเพื่อบำรุงสุขภาพ เนื่องจากมีสารอาหาร วิตามิน แร่ธาตุ และอื่นๆที่มีประโยชน์ต่อร่างกาย ยกตัวอย่างผลิตภัณฑ์ที่มีวางจำหน่าย เช่น
" วีต้าเบอร์รี่" ผลิตโดยบริษัทแบรนด์ ซึ่งผลิตจากผลเบอร์รี่ต่างประเทศ
|
|
| ความคิดเห็นที่
36 |
| |
ไค่ |
| |
03 มิถุนายน 2009
08:24:17 |
|
|
|
IP :
78.23.214.210 |
|
เกิดมายังบ่เกยกิ๋นกะ่ว่าหันเลย ไผ่เกยผ่อง? ท่าจะลําเนาะ อิอิ
ชำมะเลียง
เป็นผลไม้พื้นบ้าน ปลูกขึ้นทั่วทุกภาคในประเทศไทย ภาคกลางกับภาคใต้เรียก ชำมะเลียง พุมเรียง หรือพุมเรียงสวน ภาคเหนือเรียก ผักเต้าและมะเถ้า
ภาคอีสานเรียก หวดเข้าใหญ่และมะเกียง มีชื่อสามัญว่า Luna nut ชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Lepisanthes fruticosa (Roxb.) Leenh.
* ชำมะเลียงเป็นไม้ยืนต้นขนาดเล็ก ใบเป็นใบประกอบ แบบขนนกเรียงสลับ ใบเขียวเต็มต้น มีลักษณะเรียวยาว หลายแหม ดอกออกเป็นช่อที่กิ่งและลำต้น กลีบดอกสีม่วง ผลกลมแบน เนื้อบาง มีเมล็ดใหญ่ 1-2 เมล็ด ผลออกเป็นช่อแน่น ช่อหนึ่งประมาณ 20-30 ผล ขนาดเส้นผ่าศูนย์กลางผล 2.5-3 ซม. ผลอ่อนสีรสฝาด เมื่อสุกเต็มที่จะมีสีดำ รสหวานอ่อน
* ชำมะเลียงไม่มีขายในท้องตลาด เพราะมีให้เก็บกินกันตามบ้าน หรือในสวน ออกผลประมาณเดือนกุมภาพันธ์ถึงเมษายน พอมากตามป่าทุ่ง หรือปลูกปนกับไม้ผลอื่นตามไร่ตามสวน
* ผลชำมะเลียงกินเป็นผลไม้สด คนในสมัยก่อนจะให้เด็กกินแก้อาหารท้องเสีย เพราะมีรสฝาด เนื้อชำมะเลียงนำมาทำเป็นน้ำผลไม้ได้รสดี สีสวย เพียงแต่ต้องคัดเลือกผลโต ๆ สุกงอมเต็มที่ ผิวสีดำ เนื้อจึงจะมีสีม่วง และรสหวานอร่อยส่วนยอดอ่อนทำเป็นผักจิ้มหรือลวกกินกับน้ำพริกมะม่วง น้ำพริกปลาร้า หรือยำ
คุณค่าอาหารและสรรพคุณ
ผลชำมะเลียงแก่ มีรสฝาดหวาน คนโบราณให้เด็กดินแก้โรคท้องเสีย ราก แก้ร้อนใน แก้ไข้เหนือ ไข้สันนิบาต และเลือดกำเดาไหล |
|
| ความคิดเห็นที่
37 |
| |
ไค่ |
| |
03 มิถุนายน 2009
08:34:38 |
|
|
|
IP :
78.23.214.210 |
|
นมวัว |
|
| ความคิดเห็นที่
38 |
| |
ไค่ |
| |
03 มิถุนายน 2009
08:48:16 |
|
|
|
IP :
78.23.214.210 |
|
บ่าเกี๋ยงกิ๋นกับเกื่อก่อลําเน้อ
ชื่อที่เรียก
มะเกี๋ยง
ชื่ออื่นๆ
หว้า (ภาคกลาง) ห้าขี้แพะ (เชียงราย)
ลักษณะ
ลักษณะทั่วไป
เป็นไม้ยืนต้นสูง 1025 เมตร ใบเป็นใบเดี่ยวออกตรงข้าม แผ่นใบรูปรีหรือรูปไข่กลับ ปลายใบแหลม โคนใบมน ดอกสีขาว ออกเป็นช่อตามง่ามใบ เกสรยาวเป็นพู่ ผลเป็นผลสดรูปรี
ขยายพันธุ์
โดยการเพาะเมล็ด
สภาพที่เหมาะสม
สภาพดินร่วนที่อุดมสมบูรณ์
ถิ่นกำเนิด
เอเชียเขตร้อน จากอินเดียถึงมาเลเซีย
ฤดูกาลที่ใช้ประโยชน์ได้
ทุกฤดู
ศักยภาพการใช้งาน
ใช้เป็นอาหาร
ชื่อสามัญ
หว้า Jambolan Plum, Java Plum, Black Poum, Black Plum
ชื่อวิทยาศาสตร์
Syzygium cumini (Linn.) Skeets
ชื่อวงศ์
MYRTACEAE |
|
| ความคิดเห็นที่
39 |
| |
ไค่ |
| |
03 มิถุนายน 2009
09:11:27 |
|
|
|
IP :
78.23.214.210 |
|
โนยนี่ก่อบ่เกยกิ๋นเน้อ บ่ฮู้ว่าไผเกยก่อ
ชื่อวิทยาศาสตร์ Ziziphus oenoplia (L.) Mill. var. oenoplia
ชื่อพื้นเมือง เล็บแมว, ยับเยี่ยว (นครราชสีมา); ตาฉู่แม, ไลชูมี (กะเหรี่ยง เชียงใหม่); พุทราขอ, เล็ดเยี่ยว, เล็บเหยี่ยว (ภาคกลาง); มะตันขอ, หนามเล็บเหยี่ยว, หมากหนาม (ภาคเหนือ); ยับยิ้ว (ภาคใต้); สั่งคัน (สุราษฎร์ธานี, ระนอง); แสงคำ (นครศรีธรรมราช)
ชื่อวงศ์ RHAMNACEAE
ลักษณะทางพฤกษศาสตร์
ต้น เล็บเหยี่ยวเป็นไม้เถาเนื้อแข็ง เถาและกิ่งมีหนามแหลมงอทั่วทั้งต้นเปลือกเถาสีดำเทา เปลือกในสีแดง
ใบ ใบเดี่ยว รูปทรงกลมรีเล็กน้อย ขอบใบเรียบ ท้องใบมีขนนุ่มสั้นๆ หลังใบ สีเขียวเข้ม คล้ายใบพุทรา
ดอก ดอกออกเป็นช่อเล็กๆ เป็นกระจุกตามซอกใบ
ผล ผลเป็นผลกลม ผลดิบจะมีสีเขียว เมื่อสุกมีสีดำ มี 1 เมล็ด
แหล่งที่พบ ป่าเต็งรังและป่าคืนสภาพ |
|
| ความคิดเห็นที่
40 |
| |
ไค่ |
| |
03 มิถุนายน 2009
09:12:33 |
|
|
|
IP :
78.23.214.210 |
|
นี่ก่อบ่เกยหันบ่เกยกิ๋น ไผฮู้จักก่อ
หมากยางเครือ หรือหมากยางป่า
ลักษณะ เป็นไม้ เถาว์ขนาดใหญ่ ในระยะแรกเกิดเป็นเถาว์ขนาดเล็ก สีน้ำตาล ผิวเรียบ เลื้อยเกาะไปตามต้นไม้ ใหญ่ จนเถามีขนาดโตขึ้น ใบสีเขียวเป็น มัน ออกดอกเป็นพวง ดอกขนาดเล็ก สีขาว ผล รูปไข่ มีจุกด้านที่ติดกับขั้ว ติดลูก เป็นพวง ผลที่ยังไม่แก่มีสีเขียว มี ลาย สีคล้ายสาแหรก เมื่อสุกมีสีเหลือง เนื้อผล ลักษณะลื่นติดกับเมล็ดขนาดใหญ่ เวลารับประทานต้อง กลืนทั้งเมล็ด เพราะเนื้อไม่หนาและติดเมล็ดไม่ ล่อน บางต้นมีรสหวานจัด บางต้นมีรส เปรี้ยว ที่เปลือกหุ้มผลมียางเหนียวสีขา |
|
| ความคิดเห็นที่
41 |
| |
ไค่ |
| |
03 มิถุนายน 2009
09:33:48 |
|
|
|
IP :
78.23.214.210 |
|
ตอนเป๋นละอ่อนเกยไต่ขึ้นเก๊ามันเกฝ้บมากิ๋น โจยอุ้ยเก็บไปขาย ปอดีบ่ใด้พ่นยาเนาะ มาปะหนอนเอากําปอกิ๋นไปกําสองกําละ 5555 ไบโอขนาด มีสองสีเน้อ สีม่วงละก่อสีเขียวอ่อน
ชื่อสามัญ : Star Apple
ชื่อพื้นเมือง : สตาร์แอปเปิ้ล (กรุงเทพ); หม่าเปิ้ล (แพร่)
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Chrysalidocarpus Cainilo L.
ชื่อวงศ์ : SAPOTACEAE
ลักษณะ
ต้น : เป็นไม้ยืนต้นที่ค่อนข้างสูง มีความสูงประมาณ 4-5 เมตร
ใบ : ใบจะมีลักษณะโต หรือยาวรีตรงปลายใบจะแหลม ขอบใบมีรอยหยักคล้ายฟันเลื่อย ใบจะมีความยาวประมาณ 4.5-10 เซนติเมตร กว้างประมาณ 3-5.5 เซนติเมตร ใบอ่อนจะมีขนอ่อน นุ่มสั้นๆ ปกคลุมอยู่
ดอก : เป็นดอกช่อ ช่อหนึ่งจะมีอยู่ประมาณ 3-7 ดอก ดอกจะเป็นสีขาวหรือชมพูเข้ม และมีกลีบเลี้ยง เป็นรูปสามเหลี่ยมอยู่ 5 กลีบ กลีบดอกออกอีก 5 กลีบ มีเกสรตัวผู้จำนวนมาก เกสรตัวเมียมี 5 อัน
ผล : เป็นทรงกลมออกจะแบนเล็กน้อยผลโตวัดเส้นผ่านศูนย์กลางได้ประมาณ 7 เซนติเมตร
เมล็ด : มีลักษณะเป็นเม็ดหัวท้ายเรียวแหลมตรงกลางป่อง ผิวมันค่อนข้างแข็งสีน้ำตาลหรือว่าสีดำ
การกระจายพันธุ์
พบทางภาคเหนือ
การขยายพันธุ์
ขยายพันธุ์ด้วยการเพาะเมล็ด การตอนกิ่ง
ประโยชน์
ข้อมูลจากเอกสาร : ใบ ผล เปลือกผล ใช้เป็นยา สำหรับผลนั้นถ้ากินมากเกินไป จะทำให้เกิดอาการอัดแน่น โดยเฉพาะในคนไข้ที่นอนป่วยอยู่
ข้อมูลจากภูมิปัญญาไทย : ลำต้น ใช้เป็นเชื้อเพลิง และใช้เป็นส่วนประกอบในงานก่อสร้างต่างๆ |
|
| ความคิดเห็นที่
42 |
| |
คนเมืองพะเยาเจ้า |
| |
03 มิถุนายน 2009
11:32:31 |
|
|
|
IP :
117.47.228.178 |
|
|
ข้าเจ้ามักขนาดหม่าแอ๊บเปิ้ลเมืองนี่หนา กิ๋นได้เป็น สิบๆ ลูกเลยเอ๊าะ |
|
| ความคิดเห็นที่
43 |
| |
ผ่านมา(ประจำป |
| |
03 มิถุนายน 2009
18:10:33 |
|
|
|
IP :
222.123.211.161 |
|
|
อันที่ 11 เหมือนหน่วย บ่าจี๋ปุ๊กน่อ |
|
ขณะนี้เชียงรายโฟกัส ได้ย้ายไปใช้เว็บบอร์ดใหม่
ท่านสามารถเข้าไปใช้บริการได้ที่นี่ http://www.chiangraifocus.com/forums/index.php
|
เพื่อทีมงานจะได้ดำเนินการลบทันที
ขอขอบพระคุณ.."
