“นางสาวพิชชากร นามวงศ์”

“ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ยังไงหมวยก็เลือกที่จะเป็นครู”

แค่เสี้ยววินาทีที่รับพานไหว้ครูจากลูกศิษย์ ความตื้นตันในใจ และเป็นกำลังใจในการเป็นครูของหมวยต่อไป

ต้นเหตุของการเป็นครูของหมวย บอกตามตรงเลยค่ะว่าไม่ได้คิดจะเป็นครูแม้แต่น้อย แต่ช่วงที่หมวยจบ ม.ปลาย

และต้องไปเรียนต่อมหาลัย ช่วงนั้นถือว่าใช้ใจเลือกล้วนๆ ส่วนตัว หมวยเป็นคนชอบฟ้อน ชอบรำอยู่แล้ว 

เลยเลือกที่จะเรียนทางนาฏศิลป์ แต่เป็นคณะครุศาสตร์ สาขาดนตรีและศิลปะการแสดง เอกนาฏศิลป์ มหาวิยาลัยราชภัฏเชียงใหม่

ซึ่งขณะที่เรียนก็คิดว่าไม่ได้ยากเกินความสามารถของตัวเองเท่าไหร่ อาจเพราะว่าหมวยชัดเจนกับตัวเอง

ตั้งแต่แรกอยู่แล้ว เลยทำให้ไม่มีปัญหาในการเรียน จนมาถึงช่วงที่สังเกตการณ์สอน 

เป็นอีกช่วงเวลาสำคัญที่ทำให้เราต้องพัฒนาตัวเองขึ้นไปอีกขั้น ในการที่เราจะพูดหน้าห้อง สอบสอน 

และทำให้เรากล้าที่จะคุยมากขึ้น และความภูมิใจแรกก็คือ หมวยได้สอนนักเรียนฟ้อนต่างๆ 

พอนักเรียนทำได้ มันเลยกลายเป็นความภาคภูมิใจของเรา

ได้เป็นที่ปรึกษาให้เขา มันรู้สึกดีกับตัวเองมากๆ ไม่มีความเบื่อเลย เพราะก่อนที่จะเรียนจบ 

คนที่เรียนครูทุกคนจะต้องไปฝึกสอน 1 ปี ประสบการณ์จากการฝึกสอน ก็ทำให้หมวยคิดว่า หมวยคิดถูกที่เลือกเรียนครู

หนึ่งสิ่งที่ทำให้หมวยเปลี่ยนไปตลอดชีวิตเลยก็คือ ตอนที่หมวยฝึกสอน หน้าที่ของเราก็คือฝึกสอน 

เพื่อจะได้เรียนจบ ไม่ได้สนใจว่าลูกศิษย์จะเคารพเราด้วยซ้ำ แต่พอเวลาฝึกสอนเสร็จ 

นักเรียนที่เราเคยสอนทัก Facebook มาคุยกับเราว่าคิดถึงครูหมวย อยากเรียนกับครูหมวยอีก 

แค่เราอ่านตัวหนังสือ น้ำตามันก็ไหลออกมาแล้ว 

และอีกหนึ่งความภูมิใจที่จะไม่มีวันลืมเลยก็คือ หมวยได้พานักเรียนของหมวยไปแข่งขันทักษะวิชาการ

ในช่วงฝึกสอน พอถึงเวลาที่นักเรียนเราขึ้นแสดง เค้าตั้งใจมาก รำพร้อมมาก ทำการแสดงออกมาได้ดีมาก มันตื้นตัน

มันปลื้มปลิ่ม มันอิ่มในความรู้สึก และทุกความภาคภูมิใจ มันจะอยู่ในความทรงจำที่ดีของหมวยตลอดไป

ติดตามข่าวสารเพิ่มเติมได้ทาง : Facebook fanpage “เชียงรายโฟกัส”

ฝากกดไลค์ กดแชร์ กดติดตามติดดาวด้วยนะจ้าจะได้ไม่พลาดสิ่งดีๆในเชียงราย