พงศาวดารหลายฉบับกล่าวว่า เมื่อราว พ.ศ.1900 พระเจ้าไชยนารายณ์โอรสองค์ที่ 2 ของพ่อขุนเม็งราย ได้ทรงสร้างเมืองขึ้นอีกแห่งหนึ่งที่ตำบลเมืองชุม เรียกชื่อว่าเมือง " เวียงชัยนารายณ์ " ต่อมาเมืองได้ร้างไปเนื่องจากภัยสงครามจนกระทั่งถึงสมัยกรุงรัตนโกสินทร์ ซึ่งปรากฎเรื่องราวในประวัติศาสตร์อีกว่าเมืองร้างแห่งนั้นเรียกว่า " ปงเวียงชัย " อยู่ห่างจากเมืองเชียงรายไปทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ประมาณ 8 กม. ได้มีผู้คนเริ่มทยอยเข้าไปทำมาหากินตั้งบ้านเรือนอยู่ จนกลายเป็นหมู่บ้านเรียกว่า " บ้านเวียงชัย" ต่อมาได้มีผู้อพยพเข้าอยู่ในพื้นที่นั้นมากขึ้นและตั้งเป็นตำบลเรียกว่า " ตำบลเวียงชัย" ต่อมาเมื่อปี พ.ศ.2508 อำเภอเมืองเชียงราย ได้ดำเนินการขอแยกตำบลเวียงชัย ตำบลทุ่งก่อ และตำบลผางาม ตั้งขึ้นเป็นกิ่งอำเภอ กระทรวงมหาดไทยได้ออกประกาศลงวันที่ 30 พฤษภาคม 2517 ให้แบ่งท้องที่อำเภอเมืองเชียงราย จำนวน 3 ตำบล นี้ตั้งขึ้นเป็นกิ่งอำเภอเรียกว่า " กิ่งอำเภอเวียงชัย" ตั้งแต่วันที่ 17 มิถุนายน 2517 และได้ยกฐานะเป็นอำเภอเมื่อวันที่ 25 มีนาคม 2522 จากนั้นเมื่อวันที่ 1 เมษายน 2538 กระทรวงมหาดไทยได้ออกประกาศแยกตำบลทุ่งก่อ ตำบลดงมหาวัน ตำบลป่าซาง ออกจากอำเภอเวียงชัยจัดตั้งเป็นกิ่งอำเภอเวียงเชียงรุ้ง ปัจจุบันอำเภอเวียงชัยแบ่งเขตการปกครองเป็น 5 ตำบล 69 หมู่บ้าน